Sosyal Bilgiler Öğretiminde Strateji, Yöntem ve Teknikler

Sosyal Bilgiler Öğretiminde  Strateji, Yöntem ve Teknikler

     Değişen ve gelişen yaşam şartları insanların öğrenme şekillerini de değiştirmektedir.Her bireyin farklı zeka alanlarına sahip olması farklı öğretim strajeji ,yontem ve tekniklerin ortaya çıkmasına neden olmuştur.

1.Sunuş Yoluyla Öğretim Stratejisi

   Öğretmenin aktif öğrencinin pasif olarak görülen yönü ile genellikle eleştirilen bir strateji olmasına rağmen uygun yöntem ve teknikler kullanıldığında Sosyal Bilgiler öğretiminde oldukça etkili olan bir strajidir .

   

  Bu yaklaşımda, öğretmenin görevi, eğitim durumlarını iyice düzenledikten sonra, (en uygun araç gereci seçip kullanarak) konuyu genelden özele doğru sistemli ve anlamlı bir biçimde öğrencilere sunmak olarak özetlenebilir. Bu işte bilgilerin iyi düzenlenmiş ve sıralanmış olması önkoşuldur. Önce, genel ilke ve kavramlardan işe başlanır, giderek daha ayrıntılı bilgilerin kazandırılmasına doğru gidilir. Öğrencilerin ön öğrenmelerinin canlandırılarak yeni öğrenmeleriyle ilişkilendirilmesi önemlidir. Daha çok, bilişsel nitelikte, anlamlı öğrenmelerin oluşturulması ve geliştirilmesini amaç edinen bir yaklaşımı savunur (Sözer,1998:78).

 Sunuş Yoluyla Öğretim Stratejisine Uygun Yöntem veTeknikler

1-Düz Anlatım Yöntemi :En eski öğretim yöntemidir.Bu yöntem de öğretmen merkezdedir.Kalabalık sınıflarda , kısa zamanda etkili olan bir yöntemdir.Bu avantajlarının yanında dezavantajı ise öğrencinin pasif olmasıdır.Öğrenciler bir süreden sonra sıkılıp dersten kopabilir.

2-Soru-Cevap Tekniği :Bu yöntemin esası öğretilmek istenen bilgilerin soru sorularak öğrencinin kendisine buldurulmasıdır. Öğretmenin sorduğu sorulara öğrencilerin sözel olarak cevap vermelerine dayanır. Çoğunlukla anlatım yöntemi ile birlikte kullanılır. Soru-cevap yöntemi; anlatım yönteminin sıkıcılığını ve monotonluğunu az da olsa ortadan kaldırarak öğrencileri aktif hale getirmeye çalışır. Anlatma yönteminden sonra eğitimde en çok kullanılan öğretme metodudur.

2.Buluş Yoluyla Öğretim Stratejisi

Buluş yoluyla öğretim stratejisi öğrencinin aktif öğretmenin ise yönlendirici ve rehber olduğu öğretim stratejisidir.Bu stratejide öğrenci bilgiye kendi çabasıyla ulaşır.

Buluş Stratejisinde Kullanılan Yöntem ve Teknikleri

1. Örnek olay incelemesi yötemi
2. Tartışma yöntemi
3. Altı şapka düşünme tekniği
4. Soru-cevap yöntemi
5. Beyin fırtınası
6. Proje tekniği
7. Problem çözme tekniği
8. Balık kılçığı tekniği
9. İstasyon tekniği

   Bu strateji, öğrencilerin kendi etkinliklerine ve gözlemlerine dayalı olarak yargıya varmasını teşvik edici bir öğrenme-öğretme yaklaşımına yöneliktir. Öğretmenin görevi, önceden paketlenmiş bilgiyi öğrenciye sunmak yerine, öğrencinin kendi çabasıyla öğrenmesini gerçekleştirebileceği bir ortamı oluşturmaya çalışmaktır. Öğrenci, olguları ve olayları bir sosyal bilimci gibi irdeleyebilmeli; buluşa dayalı öğrenme yoluyla etkin bir araştırmacı olarak etkinlik göstermelidir. Sosyal Bilgiler dersi, özellikle ilköğretimin ikinci yarısında öğrencilere bu olanağı daha iyi verebilir. Ayrıca öğrenciler de, bu dönemde belli bir gelişmişlik düzeyine gelmiş olacaklarından, öğrenme sürecine etkin olarak katılabilirler. Buluş yoluyla öğrenmede, öğrencinin merak güdüsü uyandırılarak konuyla ilgili güdülenmesi sağlanır. Bu güdülenmiş- lik düzeyi çalışma boyunca sürdürülmelidir.(Sözer,1998:79)

 3.Araştırma-İnceleme Yoluyla Öğretim Stratejisi

   Yaşadığımız çağda bilgiye ulaşma oldukça kolaylaştı.Öğrenciler merak duydukları konuyu istedikleri şekilde araştırabilirler.Kendilerinin araştırdığı konuyu daha kalıcı ve iyi öğrenirler.21.yy becerilerinin ve bilimsel süreç becerilerinin en etkili şekilde yürütülebileceği öğretim stratejisir.
       Araştırma ve incelemeyi temel alan bu yaklaşımda ise, öğrenme-öğretme etkinliğinde sorun (problem) çözme yöntemi izlenir. Öğretmen, buluş yoluyla öğrenme- öğretme yaklaşımında olduğu gibi, yine bir yol gösterici ve gerektiğinde yönlendirici konumunda bulunur. Böylece öğrenci, araştırmalar ve incelemeler yaparak bir sorunun nasıl çözümlenebileceğini öğrenmiş olur. Sorunlara karmaşık olarak değil de, sistemli bir süreç içinde yaklaşılabilirse çok olumlu sonuçlar elde edilebilir. Önemli olan, gerçekleştirilecek aşamaları doğru izlemek ve yapılması gerekenleri doğru yapmaktır. Bu yaklaşımda, öğretmenden çok öğrenciye iş düşer. Öğretmen dikkatli bir gözlemci, denetçi ve gerektiğinde kılavuz durumundadır.(Sözer,1998:80).